Çocuklarımız geleceğin temel taşları olduğu kadar, ülke yönetiminin belli birimlerinde görev alacak olan fidanları olarak yorumlanır.
Bugünkü çocuklarımızın geleceğini düşünebilmek için de öncelikle eğitim ve öğretimlerine gereken önemi vermek zorunda olduğumuzu biliyor, söylüyor ve konuşuyoruz.
Çocuklarımızın ilkokuldan başlamak üzere sınav maratonlarına baktığımızda, stresli günlere küçük yaşta başladıklarına tanık oluyoruz.
Sınavlara giren çocuklarımızın sorularındaki yanlışlıklar, sınavlara hile karışması veya sınavların iptal edileceği yolundaki haberlere çocuklarımız kadar bizler de üzülüyoruz.
Bu hafta sonu Açık Öğretim Fakültelerinde okuyan öğrencilerin sınavları yapılacak. AÖF bürolarının verdikleri kitaplar, özel basılı yardımcı kitaplar ve dershanelerde alınan bilgiler doğrultusunda öğrenciler sınavlara girecekler. Sorular karşısında yine terleyecek olan öğrenciler, okul kapısından çıktıklarında arkadaşları ile birlikte yorumlar yapacaklar. Sorularla ilgili yapılan yorumlar gün boyu stres oluştururken, sonuçların açıklandığında ayrı bir stres oluşturacak.
Sınavlar, okullar ve okulun bitirilmesinin ardından yapılan KPSS’ler. Alınan puanlar, herhangi bir kamu kurumuna yerleşememe stresleri ile yaşam devam edecek.
Çocuklarımız ilkokul sıralarından Üniversitesi bitirinceye kadar umutla yatıp, umutla yaşayıp, umutla uyanacaklar. Bir iş bulup ekmeklerini kazanmaya başlayanlar sevinecek, iş bulamayanlar ise umutlarını bir diğer bahara bırakacaklar.
Bu arada yöneticilerimizin ne yaptığı da önem taşıyor. Yönetici derken, toplumun yaşam tarzını; mutlu, huzurlu, güvenli, sağlıklı ve başarılı kılınabilmesi için projeler ürütmesi ve hayata geçirmesi gereken yöneticilerimizden sözetmek istiyorum.
Osmaniye’de özellikle kenar mahallelerimizdeki inşaatlarda, boş arsa ve terkedilmiş binalar ile camilerimizin tuvaletlerine kadar akla gelebilen değişik ortamlarda uyuşturucu kullanan çocuklarımızın sayılarının her geçen gün arttığını öğrendiğimizde üzülüyoruz. Osmaniye’de uyuşturucu kullanım yaşının 7’ye kadar indiğini söyleyenleri dinlerken tüylerim ürperiyor.
Aileler çocuklarına ne ölçüde sahip çıkabilir? Komşu çocukları ile oynamalarını yasaklamanın dışında, okuluna kadar götürüp, getirebilmeyi kaç veli yapabilir?
Polis, uyuşturucu kullanımı yapılan kaç ortamı gözetleyip engelleyebilir? Çocuklarımız çevresindeki arkadaşlarının ısrarlarına veya farklı davranışlarına ne kadar direnebilir?
Tüm bu ve benzeri soruların yanıtının altında eğitimin geçtiğini unutmamak gerekiyor. Çocuklarımıza anne-babalardan çok öğretmen ve sağlık kuruluşlarının görevlendireceği memurların belli dönemlerde eğitim vermelerinin gerektiğine inanıyorum.
Çocuk, anne-babasından çok öğretmenlerinin sözlerini dinleyebilir. Okullarda belli günlerde Sağlık Müdürlüğü’nde görevli personel tarafından uyuşturucunun zararları konulu eğitimler verilebilir. Hatta, okullarımıza haftanın bili saatleri okullarda uyuşturucunun zararları ile ilgili ders bile konulabilir.
Osmaniye’miz adına daha fazla üzücü durumların yaşanmaması için yetkililerin gereken önlemleri almalarını çocuklarımız adına bekliyoruz. Saygılarımla…
