Dün; bahardan kalma bir günü yaşadık diyebilirim. Dün; Osmaniye’miz için önemli bir gündü, emperyalist güçlerden kurtuluşumuzun 92. yıldönümüydü.
7 ocak tarihlerini ‘düşman işgalinden kurtuluş günü’ olarak kutluyoruz. Ben farklı gün olarak yorumlamak istiyorum. Kurtuluşumuz olarak değil, işgalcileri püskürttüğümüz, topraklarımızdan kovduğumuz ve vatanımızda özgür olmaya çalıştığımız gün olarak yorumlamak istiyorum.
Hiçbir ülkenin topraklarını işgal eden emperyalist güçler kendiliğinden çekip geri gitmezler. Ancak, vatansever insanların örgütlenmesi ve mücadelesi ile geri püskürtülürler.
Emperyalizm, işgal ettiği toprakların ürünlerini sömürmek için gelip yerleşir. Yerleştiği topraklarda sadece yerüstü ve yer altı kaynaklarını kendi adına kullanmakla kalmaz, orada yaşayan insanların da emeklerini sömürerek kendi sermayesini artırmaya başlar.
Çevremize bir bakalım, son yıllarda işgal edilen ülkelerin halini gözlerinizin önüne getirin. Sözde özgürlük getirmek adına yapılan çalışmalar, katliamlar ve savaşların sonucuna göz atalım.
Irak’ta Saddam’ın devrilmesini, heykelinin yıkılmasını ve sonunda da insanların öldürülmesini, perişanlığını anımsayın. Hala da durulmayan bir Irak.
Şu anda Suriye’deki olayların gelişimini ve sürecini düşünün. Esat’a karşı yapılanlar ve Esat’ın ülkesindeki insanlara karşı yaptıklarına bakalım. Ülkede insanlar iki gruba ayrılmış durumda. Bir yanda Esat yanlıları, diğer yanda muhalif gruplar.
Çoğunluğu Türkmen olan Suriyeliler Türkiye’nin değişik bölgelerine sığındılar. Bunlardan 15 bin dolayında Suriyeli’nin de Osmaniye’mizde yaşadığına tanık oluyoruz.
Özellikle de Suriye’den gelip Osmaniye’de yaşayan Türkmenler en büyük zulmü kendilerinin gördüğünü ve Esat yanlılarının kendilerini dışladığını konuşuyorlar.
Yeniden düne dönmemiz gerekirse, Nisan ayının ortalarındaki gibi güneşli bir hava vardı dün. Bahar geldi sandım, parklara gidip çiçeklerin açıp açmadığına bakacaktım. Öylesine güneşli, öylesine berrak ve temiz bir hava vardı.
Dün 7 ocak, Osmaniye’nin işgal güçlerinin kurtuluşunun 92. yıldönümüydü. Atalarımızın bizlere emanet ettiği topraklarımız, gökyüzündeki parlak güneş ve yeşil bitki örtüsü ile Osmaniye’mizi düşündüm.
Böylesine tarihi bir gündeki açık ve güneşli bahar havası bizlere bir şeylerini mi anımsatmak istiyordu diye düşündüm.
Vatanınızın, topraklarınızın değerini bilin, cennet gibi coğrafyanızın değerini bilin mi denilmek isteniyordu.
Dün Osmaniye’mizin işgal güçlerinden temizlendiği gündü, etkinliklerde eskilerdeki gibi kalabalık göremiyordum. Caddelerden yürürken insanlar, sadece yaşı 60’ın üzerindekiler ve birkaç öğrenci ile mi 92. yıllık özgürlüğü anmaya çalışıyorduk?
Hani neredeydi gençlerimiz? Onlar ki Atatürk bu Cumhuriyet’i gençlere bırakmıştı! İşte böylesine güneşli bir gün yaşadık dün Osmaniye’de. Bahardan kalan bir gün, gökyüzündeki güneş ve bulutlar bile Osmaniye’nin işgal güçlerinden kurtuluş gününe destek veriyordu. Saygılarımla…
